Krzysztof jest Polakiem, Varga jest Węgrem. Razem wpowadzają nas w mity i realia madziarskich dziejĂłw, oprowadzają po zaułkach oraz promenadach Budapesztu, zagłębiają się w zrozumienie sumienia i pomnikĂłw WęgrĂłw, a także ich nostalgii. Bolesny dla MadziarĂłw, fascynujący dla PolakĂłw, esej Krzysztofa Vargi o traumach i bohaterstwach tak bliskiego, a przecież ciągle mało znanego nam narodu jest jednak drogą do zrozumienia WęgrĂłw, ktĂłrych kochamy - nie znając! Gorąco polecam, choć w niejednej sprawie podyskutowałbym nie tyle z Krzysztofem, co raczej z Vargą. Najchętniej wszakże powłĂłczyłbym się z Autorem tych uroczych opowieści po Budzie i Peszcie, zaglądając do tak smacznie przez nich opisywanych knajpek i winiarni. -Tadeusz Olszański. Polacy deklarują, że kochają WęgrĂłw, lecz gdy spytać, skąd ten afekt, sensowna odpowiedź pada rĂłwnie rzadko, jak deszcz w Sudanie. Historia MadziarĂłw nie jest w dzisiejszej Polsce lepiej znana, niż dzieje BaskĂłw, choć Rzeczpospolita przez stulecia graniczyła z Koroną Świętego Stefana, o czym zdajemy się zapominać. Krzysztof Varga przywraca nam pamięć o Węgrach, co samo w sobie jest godne pochwały, lecz jeszcze zacniejszy jest sposĂłb, w jaki to czyni. "Gulasz z turula" nie jest bowiem zwykłym historycznym esejem, lecz wadzeniem się z madziarskością, ktĂłrą autor z racji pochodzenia nosi w sobie. A że i polskość w sobie nosi, więc widzi więcej, sięga głębiej, odczuwa boleśniej, bo przecież inną ma perspektywę spojrzenia, niźli Madziar z obojga MadziarĂłw zrodzony. Doprawdy świetna książka. - Robert Makłowicz.

Masakra to powieść drogi: drogi przez miasto i drogi przez mękę. Stefan Kołtun, zmasakrowany kacem bohater powieści, wokalista rockowy w średnim wieku, obudzony rykiem syren alarmowych, rusza przez rozgrzaną niewyobrażalnym upałem Warszawę w poszukiwaniu znajomych i przyjaciĂłł, ktĂłrzy pożyczą mu pieniądze. W trakcie pijackiej odysei spotyka emblematyczne postaci, jak bogaty Prezes, niedoceniony Poeta, sławny Docent, wizjonerski Prorok, genialny magister Wątroba, dawna wielka miłość Wiedźma oraz tajemniczy pan Lucjan, ktĂłry wie o Stefanie wszystko. Stefan prowadzi z nimi zasadnicze rozmowy, usiłując pomiędzy kolejnymi szklankami alkoholu rozwikłać tajemnicę swojego życia i pojąć sens Polski.

Niebywale zabawna (choć dość smutna) powieść, do czytania zdecydowanie na trzeźwo.

Siedemdziesiąt sześć felietonĂłw o kinie, literaturze, polityce i Polakach, czyli kilka słĂłw Krzysztofa Vargi o tym, jak kultura masowa wkroczyła na salony.
Polska według Krzysztofa Vargi, czyli co łączy Wokulskiego i wampiry, naszą telewizję i Berlusconiego, dynastię PiastĂłw i wspĂłłczesne seriale. W siedemdziesięciu sześciu felietonach - zaskakujących, kąśliwych i niewygodnych, bo do bĂłlu prawdziwych - znany pisarz zastanawia się nad tym, w ktĂłrą stronę w ostatnich latach podążają polska kultura, obyczaje i polityka.

Zazdroszczę felietonistom politycznym, oni mogą codziennie napisać wystrzałowy felieton. Wystarczy, że rano włączą radio, wejdą do internetu, przejrzą gazety. Pisanie felietonĂłw, do ktĂłrych punktem wyjścia jest kultura, wymaga jednak przeczytania książek, obejrzenia filmĂłw i wysłuchania płyt. Ale satysfakcja jest niepomiernie większa, niż w przypadku doraźnego komentowania. Nawet, jeśli owe książki, filmy, płyty są grafomańskie i nieudaczne. A wręcz powiedziałbym, że satysfakcja jest wĂłwczas jeszcze większa, ponieważ felietonistyka jest zajęciem dla autorĂłw szczycących się ponadnormatywnym poziomem złego charakteru, niesympatyczności i zgorzknienia. Ten, kto ma dobry charakter, przyjazne usposobienie i prawdziwie chrześcijańską miłość bliźniego od pisania felietonĂłw trzymać się powinien z daleka.

Krzysztof Varga

Najnowsza powieść Krzysztofa Vargi to brawurowy pamflet na wspĂłłczesność. Razem z głĂłwnym bohaterem, pięćdziesięcioletnim komiwojażerem, możemy popastwić się nad wszystkim, co na co dzień doprowadza nas do szału - pasażerami PKP, smrodem na klatce schodowej, szkoleniami integracyjnymi i modną młodzieżą w kawiarniach. Piotr sączy jad nienawiści i bezlitośnie obnaża słabostki i śmieszności wspĂłłczesnego Polaka. Tworzy pełnokrwiste i przeraźliwie wierne portrety toksycznych rodzicĂłw, pazernej byłej żony, żałosnych nuworyszy, miłośnikĂłw kebabĂłw i korporacyjnych wymoczkĂłw. Przeszywające spojrzenie szydercy zdziera pancerz hipokryzji, ktĂłry ma osłaniać resztki godności i uchronić przed zranieniem. Wszyscy są niespełnieni, nieudolnie skrywający życiowe rozczarowania, zawistni i śmiertelnie przerażeni wizją samotności. Jest to obraz zniekształcony, karykaturalny i nieodparcie śmieszny.

Trociny to prozatorski majstersztyk - znakomita, cyniczna i błyskotliwa rozrywka na najwyższym poziomie, nie tylko dla socjopatĂłw. Ku przestrodze...